Gedragstherapie Piet
Ik schrijf regelmatig blogs over onze wandelingen met Piet en ook plaats ik berichten op Instagram. Daarin lijkt het misschien alsof Piet een modelhond is, maar in deze blog wil ik aangeven dat Piet ook niet perfect is (welke hond is dat wel?). Piet is een herplaatshondje die zeker ook een rugzakje heeft. De afgelopen jaren hebben we hier hard aan gewerkt en dat doen we nog steeds. Allemaal om het voor Piet makkelijker en ontspannener te maken. Deels is dat al heel goed gelukt (al zeg ik het zelf)! Eén van de dingen waar we nog met Piet tegenaan lopen is dat hij onzeker is naar andere honden toe en daarom uitvalt.
Piet is hartstikke lief, speels en leuk, maar hij reageert vaak niet zo leuk op andere honden. Hij is erg onzeker naar andere honden toe en valt daarom naar ze uit.
Dat is voor hem en voor ons erg vervelend tijdens het wandelen. Piet is erg gefocust en valt uit als andere honden te dicht bij hem komen. Zeker als ze recht (en 'wild') op hem af komen vindt hij dat echt niet fijn. Wij zouden het zo fijn vinden als Piet gewoon lekker ontspannen zou kunnen wandelen en niet continu op zijn hoede hoeft te zijn.
Daarom zijn we afgelopen zomer met Piet een gedragstraject aangegaan bij Hondengedragscoach Lisse van de Groep.
Het begon met een intake en een goed gesprek met Lisse en daarna een aantal sessies. Tussen de sessies door kregen we ook steeds 'huiswerk' mee.
De allereerste opdracht die we kregen leek eigenlijk heel eenvoudig: De komende tijd 100% inzetten op het voorkomen dat Piet uitvalt naar andere honden. Dat klinkt simpel, maar was nog best een hele opgave!
Heel belangrijk is dat we goed naar de lichaamstaal van Piet kijken. Zodra we een andere hond zien (al is het in de verte) en Piet zich op die hond gaat focussen, moeten we al beginnen met ingrijpen. Dat ingrijpen houdt in dat we een duidelijke grens stellen ("Nee"). Wij maken daar een 'shhh' geluid bij, zodat Piet weet dat het goed is. Ook gaan we tussen hem en de andere hond in staan, om aan Piet te laten zien dat wij hem zullen helpen. Het is belangrijk om in te grijpen vóórdat Piet uit kan vallen. Voor hem is dat eigenlijk een waarschuwing en wij geven aan "ik weet dat je uit wil vallen naar die andere hond, maar dat gaan we niet doen". Zodra Piet niet meer gefocust is op die andere hond (zich heeft 'losgekoppeld'), wordt hij natuurlijk uitgebreid beloond met lekkers, "goed zo's" en knuffels. Vooral voor dat lekkers bleek Piet erg gevoelig te zijn.
Wat verder heel belangrijk is in het voorkomen van het uitvallen is om voldoende afstand te houden van andere honden. Hoe dichterbij een andere hond bij Piet komt, hoe moeilijker het voor hem is. Regelmatig lopen wij daarom ook echt de andere kant op, of gaan we een ander straatje in om het voor Piet makkelijker te maken. We hebben daarnaast Piet ook veel korter aan de lijn gehouden. Lisse gaf aan dat het voor een hond makkelijker is om te leren omgaan met prikkels wanneer hij weet dat hij ook niet alle ruimte heeft om erop te reageren.
Dit voorkomen van het uitvalgedrag en daarmee het doorbreken van een patroon, heeft voor ons en Piet echt heel erg goed geholpen. Het lijkt of er bij Piet een knop om is gezet, dat hij niet meer uit hoéft te vallen. Hij kan ook andere keuzes maken, bijvoorbeeld negeren of de andere kant op lopen.
Dankzij al deze tips gaat het nu echt al een heel stuk beter! We zijn er nog niet, maar volgens mij moeten we dit gewoon nog een tijd vol blijven houden. Zo krijgt Piet steeds meer het vertrouwen dat niet iedere hond een gevaar voor hem vormt, en dat hij niet overal op hoeft te reageren.
Voorheen stond Piet buiten altijd 'aan'. Zodra we naar buiten gingen was hij alert en gefocust op van alles, maar vooral op andere honden. Zodra we een hoek om gingen stond Piet eerst te kijken of hij ergens 'gevaar' zag. Dat is nu gelukkig al heel anders. Hij loopt tegenwoordig heerlijk relaxt te snuffelen en heeft soms niet eens meer door dat er ergens in de verte een hond loopt. We hebben buiten veel meer contact met hem en hij is veel beter af te leiden. Vaak is het zo dat Piet alleen nog reageert op een andere hond, wanneer die hond eigenlijk nét iets te dichtbij komt en heel erg op hem gefocust is of naar hem blaft. Piet is steeds vaker niet meer degene die 'begint'. Dat is wel heel fijn! Regelmatig gedraagt hij zich ook 'voorbeeldig'. Dan zeggen wij weleens tegen elkaar: "als wij een paar maanden geleden een andere hond zagen die zich zo gedroeg, waren we jaloers!".